Szopki w naszych klasztornych kaplicach

Zanim zasiądziemy do wigilijnego stołu i rozpoczniemy radosne świętowanie przyjścia na ziemię Syna Bożego, odczytujemy w naszych rodzinach i wspólnotach fragment Ewangelii, w którym św. Łukasz opisuje to niezwykłe wydarzenie. Rodzinna atmosfera Świąt Bożego Narodzenia sprzyja kontemplacji tego cudu, który miał miejsce dwa tysiące lat temu. Aby zatrzymać choć na chwilę obraz miłości Boga do człowieka, który przychodzi do nas jako małe Dziecię budujemy w naszych kościołach i kaplicach żłóbki i szopki. Tradycja ta sięga V wieku, kiedy to, jak głosi podanie, żłóbek Pana Jezusa został przeniesiony z Betlejem do Rzymu i umieszczony w bazylice Matki Bożej Większej. Na tę pamiątkę zaczęto co roku odprawiać Pasterkę przy żłóbku Chrystusa. W kolejnych latach, najpierw w Rzymie, a później także poza nim zaczęto budować żłóbki na tle grot, dostawiając figurki Świętej Rodziny, aniołów i pasterzy. Do rozpowszechnienia tego zwyczaju najbardziej przyczynił się nasz zakonodawca św. Franciszek z Asyżu, który swym braciom polecił wybudowanie szopki w 1223 roku, w oddalonym o około 100 km od Rzymu Greccio i umieścić w niej żywe zwierzęta. Nie może więc zabraknąć tego świątecznego elementu także w naszych klasztorach. A oto zdjęcia z kilku naszych zakonnych kaplic.