Odeszła do Pana S. Irmina Górzyńska

23 grudnia 2014r. w Domu Macierzystym w Płocku, w wieku 90 lat odeszła do Pana s. Irmina Celina Górzyńska.
Celina Górzyńska, urodziła się 19 marca 1924 roku w Żółtowie, parafia Mochowo, diecezja płocka, jako najmłodsze, dziewiąte dziecko Antoniego i Stanisławy zd. Jankowskiej. Rodzice posiadali małe gospodarstwo rolne. W domu rodzinnym otrzymała religijne wychowanie. W październiku przychodzili sąsiedzi i dzieci okolicznych gospodarzy na różaniec, w Wielkim Poście śpiewano wspólnie „Gorzkie Żale”, a w okresie Bożego Narodzenia kolędy. Rodzeństwo zaangażowane było w różnych organizacjach religijnym m.in. w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Żeńskiej. Celina chętnie uczestniczyła w wieczornicach, referatach i przedstawieniach przygotowywanych przez młodzież w ich domu rodzinnym. Przed pójściem do Szkoły Podstawowej nauczyła się już czytać i pisać, więc nauka nie sprawiała jej trudności. Ze względu na trudne warunki materialne nie mogła podjąć dalszej nauki. W czasie wojny uczyła się przez rok krawiectwa, a następnie podjęła samodzielną pracę. Trudny okres okupacji przetrwała w rodzinnym domu. Pierwsza myśl o powołaniu zrodziła się, gdy miała siedem lat. Ta myśl i to pragnienie ożywało co pewien czas i stawało się coraz bardziej intensywne. Będąc przez sześć miesięcy w Płocku u swojej siostry korzystała z posługi sakramentalnej u Salezjanów. Ówczesny proboszcz Ksiądz Żak skierował ją do Sióstr Pasjonistek i tak 15 czerwca 1948 roku wstąpiła do Zgromadzenia. Habit zakonny otrzymała 25 lutego 1949 r. W czasie nowicjatu zajmowała się szyciem. Po złożeniu pierwszej profesji w dniu 25 lutego 1951 roku została skierowana do Krakowa, gdzie podjęła naukę w Diecezjalnym Instytucie Katechetycznym prowadzonym przez Siostry Urszulanki. Profesję wieczystą złożyła 25 lutego 1956 roku w Płocku. W życiorysie opisując swoją działalność apostolską napisała: pracowałam tak na zmianę: w katechizacji, to znowu w biurze parafialnym. Pracę z dziećmi lubiłam, miałam pewne zdolności do dekoracji, malowania, do opracowywania pomocy katechetycznych. Robiłam, co mogłam, dzieci kochałam. Moim pierwszym celem pozostał ten, który był moim głównym motywem wstąpienia do Zgromadzenia- to jest ekspiacja za grzechy moje i świata. Podczas Kapituły generalnej w 1993 r. została wybrana Radną generalną i zamieszkała w Warszawie. Od sierpnia 2006 r. zamieszkiwała w Domu Macierzystym w Płocku, aż do chwili śmierci.
Msza święta pogrzebowa, której przewodniczył ks. prof. Wojciech Góralski, została odprawiona w Płocku 27 grudnia 2014r. w kaplicy Domu Macierzystego. Homilię wygłosił spowiednik Sióstr, ks. Wojciech Majchrzak SDB. W czasie homilii tak wspominał zmarłą Siostrę: „Siostra Irmina nie lubiła o sobie mówić (…), to charakterystyczne dla dusz kontemplatywnych, prowadzonych przez Ducha Świętego. Pasjonistka, jako dziecię Matki Bożej, pójdzie przez życie – pisała wasza Matka Założycielka – by stać się żertwą Jezusową i cichutko spalać się dla wszystkich i za wszystkich. O tym cichym spalaniu, to wszyscy w tym klasztorze szeptali i szeptać będą – kontynuował Kaznodzieja – bo jeśli, któregoś z błogosławieństw s. Irmina mogła być ikoną to właśnie błogosławieństwa tych, którzy są cisi. I dlatego paradoksalnie, wbrew logice tego świata, który jest krzykliwy, osiągną Ziemię. Cichutko spalać się dla wszystkich i za wszystkich – powtórzył ks. Wojciech. O takiej Pasjonistce pisała Założycielka”. Po Mszy doczesne szczątki s. Irminy spoczęły w grobowcu Sióstr Pasjonistek na płockim cmentarzu. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyło dziewięciu kapłanów, ponad sześćdziesiąt Sióstr Pasjonistek, Siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia oraz rodzina.

Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie!