Odeszła do Pana S. Bartłomieja Genowefa ORZOŁ (1931-2020)
Siostra Bartłomieja urodziła się 15 czerwca 1931 r. w Oborczyskach pow. Przasnysz. Została ochrzczona w par. Baranowo 28 czerwca 1931r. W tej też parafii przyjęła sakrament bierzmowania. Miała sześcioro rodzeństwa. Ukończyła siedmioklasową szkołę podstawową w Baranowie. Od dzieciństwa pragnęła swoje życie poświęcić Bogu. Odkrycie powołania do zakonu zawdzięczała „małej” św. Teresie, której obrazek znalazła w domu rodzinnym. Poznawszy historię Jej życia, którą opowiedziała Jej mama – nie rozstawała się z nią mówiąc: „Teresa jest moja”. Wzrastała w pobożnej, rolniczej, katolickiej rodzinie. W niej uczyła się prawd wiary oraz miłości i szacunku do drugiego człowieka. W 23. roku życia wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa znanych jako Siostry Pasjonistki, w Płocku. Po ukończeniu formacji nowicjackiej w dniu 12 sierpnia 1956 roku złożyła pierwszą profesję zakonną, a 12 sierpnia 1961 roku profesję wieczystą. Władze zakonne w 1956 roku skierowały s. Bartłomieję do pracy w Seminarium Duchownym w Płocku. Pracowała tam w dziale gospodarczym, a następnie przez 32 lata opiekowała się Księdzem Biskupem Janem Wosińskim i prowadziła jego dom.
W 1996 roku przeszła na emeryturę, ale dalej pracowała w kuchni seminaryjnej. Jej otwartość i dyspozycyjność oraz posługa Marii i Marty w Seminarium Duchownym została zauważona przez ówczesnych przełożonych. Dowodem tego jest najwyższe odznaczenie diecezji płockiej – Wielki Order świętego Zygmunta, którym została odznaczona w 2006 r. W dowód uznania za właściwą postawę moralną i zaangażowanie w pracę na rzecz Seminarium, ks. biskup Piotr Libera wystosował do papieża Benedykta XVI prośbę o przyznanie s. Bartłomiei Krzyża zasługi „Pro Ecclesia et Pontifice”. Odznaczenie otrzymała dnia 12 kwietnia 2012 r. w Wielki Czwartek w sali barokowej opactwa pobenedyktyńskiego. S. Bartłomieja w miarę możliwości nadal pomagała w kuchni seminaryjnej i czyniła to z niespożytą energią oraz poczuciem humoru. W roku 2016 obchodziła diamentowy jubileusz życia zakonnego. Z tej okazji została odprawiona w kaplicy seminaryjnej Msza św., której przewodniczył ks. bp Piotr Libera, a koncelebrowali biskup pomocniczy Mirosław Milewski oraz wielu kapłanów. W uroczystości uczestniczyło wiele sióstr na czele z Matką generalną Agnes Jaszczykowską. S. Bartłomieja do każdego człowieka odnosiła się z szacunkiem i kulturą. Mając bogate doświadczenie życiowe, dzieliła się z siostrami praktycznymi radami, była wrażliwa, towarzyska, komunikatywna, otwarta na ludzi. Interesowała się sprawami Zgromadzenia. Często przebywała na modlitwie w kaplicy, z różańcem w ręku i cieszyła się, że codziennie rozważa Mękę Pańską. Przez całe życie bardzo ceniła kapłanów, a przygotowujących się do kapłaństwa określała mianem „moje kleryczki”. Przez śluby zakonne pragnęła dojść do jak najściślejszego zjednoczenia z Panem Jezusem Ukrzyżowanym i pełnić Jego wolę pod kierownictwem swych przełożonych. W ostatnim czasie leżała i zdana była na pomoc Sióstr. Szczególną rolę w opiece odegrała s. Remigia Zembrzuska, która sama chora, dniem i nocą przy niej czuwała. S. Bartłomieja odeszła cichutko do domu Ojca, gdy siostry były na popołudniowych modlitwach dnia 15 maja 2020 roku. Pogrzeb Siostry Bartłomiei odbył się 19 maja 2020 roku. Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem ks. bp. Mirosława Milewskiego została odprawiona o godz. 11.00 w parafii św. Zygmunta (katedra) w Płocku. Następnie ciało Zmarłej Siostry Bartłomiei zostało złożone w grobowcu Sióstr Pasjonistek na cmentarzu przy ul. Kobylińskiego w Płocku.
Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie!
